میشل تروتیر، که در استونهام، ماساچوست بزرگ شده است، پدرش را به یاد می آورد که وقتی متوجه یک کیسه بزرگ سیب زمینی و مقداری مرغ در سبد خرید آنها شد، به سمت مردم در فروشگاه مواد غذایی رفت.
این سوال پیش می آید: آیا شما اتفاقی پای راپی درست می کنید؟
تروتیر می‌گوید: «بیشتر اوقات پاسخ منفی بود، اما هر بار که می‌گفت بله، فوراً آن ارتباط و آن هیجان را احساس می‌کرد.
یک غذای اصلی آکادیایی شامل آبگوشت، سیب زمینی رنده شده که رطوبت آن از بین رفته است، پیاز و پروتئین (معمولاً مرغ) است، اگرچه در برخی از نسخه ها حتی از صدف یا گوشت گاو ذرت استفاده می شود.
پدر تروتیر، بورک، در ایالات متحده به دنیا آمد، اما خواهر و برادر او و والدینش در نوا اسکوشیا به دنیا آمدند.
هنگامی که تروتیه بزرگ می شد، پای راپی یکی از مواد اصلی در مجالس تعطیلات بود و همیشه به بوقلمون یا دنده ترجیح داده می شد.
“[My father] تروتیر، که در میدلتون، ماساچوست، نزدیک بوستون زندگی می‌کند، می‌گوید: «هرگز در آشپزخانه نبودم، مگر اینکه پای شلغم درست کنم.
روز شنبه، او و حدود 200 نفر دیگر در جمع آوری کمک های مالی سالانه پای شلغم در ویکفیلد، ماساچوست، شرکت خواهند کرد. این رویداد ده سال پیش آغاز شد و امسال اولین گردهمایی از زمان شروع همه‌گیری COVID-19 خواهد بود.
این رویداد متفاوت است و به مردم اجازه می دهد تا پای های راپی مختلف را امتحان کنند. موسیقی، قرعه کشی و معاشرت های زیادی وجود خواهد داشت.
آن نویز در این مراسم حضور خواهد داشت.
“خوب می گوییم، “همه D’Eons کجا هستند؟ d’Entremont کجاست؟ ریچاردها کجا هستند؟ نویز گفت: میلت ها کجا هستند؟
بنابراین، می دانید، ما از آنجا عبور می کنیم و مردم دست خود را بالا می برند و می گویند که از چه خانواده ای هستند.
نویز با تروتیر دوست است و همچنین در میدلتون زندگی می کند. پدر نویس بیشتر دوران کودکی خود را در وست پابنیک نیوزلند گذراند
نویز گفت: در منطقه بوستون، “همه یا ایرلندی یا ایتالیایی هستند.” بنابراین در حالی که بسیاری از جشنواره‌ها وجود دارند که به این میراث احترام می‌گذارند، فرهنگ آکادیان به همان اندازه شناخته نمی‌شود.
او گفت: “اگر شما یک دانشگاهی هستید، هیچ کس در این رشته واقعاً معنی آن را نمی داند.”
منطقه نیوانگلند خانه بسیاری از مردم است که اجدادشان نوا اسکوشیا را در جستجوی فرصت های اقتصادی بهتر ترک کردند. نام‌های اکدی مانند d’Entremont و Pothier انگلیسی شدند و بیشتر شبیه به don-tre-mont و poth-e-er بودند.
اما چیزی که برخی از مردم هرگز آن را رها نکرده اند، خوردن کیک شلغم یا به زبان فرانسوی la râpure است.
تروتیر به یاد می‌آورد که پای راپی آنقدر غذای اصلی تعطیلات در خانواده او بود که او متوجه نشد که در واقع یک غذای معمولی برای آن منطقه نیست.
یک رابطه خانوادگی
او به یاد می آورد که چگونه دو روز طول کشید تا کیک شلغم درست شود، در حالی که آبگوشت در روز اول آماده می شد و اعضای خانواده وظایف خاصی داشتند. کار او این بود که نشاسته و رطوبت سیب زمینی های رنده شده را با یک کیسه موسلین فشار می داد که یکی دو روز طول کشید.
درست کردن پای راپی از ابتدا فرآیندی زمان بر است. پدر تروتیر که از نوع Mr. موتور رنده از ماشین لباسشویی می آید و پایه ای که روی آن قرار می گیرد از پایه های پایه تلویزیون استفاده می کند. برادرش این دستگاه را دارد.
در همین حال، او یک حوض فلزی دارد که پدرش سیب زمینی های پوست کنده و از قبل رنده شده را در آن ذخیره می کرد.
تروتیر که دو فرزند دارد، گفت که پسر 25 ساله‌اش اخیراً به او گفته است که می‌خواهد طرز تهیه کیک شلغم را یاد بگیرد.
او گفت: لحظه خوبی بود.
پیدا کردن دوستان جدید
در اولین گردهمایی پای راپی که در خانه یک نفر برگزار شد، نویس و تروتیر با هم آشنا شدند و با هم دوست شدند.
این رویداد از آن زمان بسیار بزرگ شده است و در حال اجاره است.
و احتمالاً امروز دوستی های جدیدی ایجاد خواهد شد.
«رپی پای قطعاً مردم را دور هم جمع می‌کند. واقعاً همینطور است.»
داستان های برتر بیشتر