ماموگرافی روتین است. برای افرادی که روی ویلچر نشسته اند، هیچ کاری انجام نمی دهند

آخرین باری که مارتا تویبانیر ماموگرافی انجام داد، مجبور شد با سه کلینیک مختلف تماس بگیرد تا یکی را پیدا کند که بتواند ویلچر او را در خود جای دهد.

این بیش از چهار سال پیش بود. تجربه به قدری بد بود که از آن به بعد دیگر رزرو نکرد.

تویبانیر گفت که کارکنان ابتدا سعی کردند او را به جای ماندن روی ویلچر خود وادار کنند که بایستد، که به آنها گفت غیرممکن است. او گفت که کارکنان ناامید به نظر می رسیدند و نمی دانستند پس از آن چه باید بکنند.

سپس سینه های او را گرفتند، فشار دادند و کشیدند تا سعی کنند او را به دستگاه برسانند.

او در مصاحبه ای از آپارتمان خود در مونترال گفت: «این واقعاً خیلی دردناک است.

او گفت: “شما احساس ناراحتی می کنید و نمی خواهید.”

“من نمی توانم به آنجا برگردم.”

مشکل جدید نیست

طرفداران در کبک می گویند که تجربه Twibonir نشان دهنده یک مشکل طولانی مدت برای افرادی است که روی صندلی چرخدار تلاش می کنند به ماموگرافی دسترسی پیدا کنند.

گروه حمایت از کبک، Regroupement des activists pour l’inclusion au Québec (RAPLIQ)، اخیراً با 94 کلینیک در سراسر استان که ماموگرافی ارائه می دهند تماس گرفت. در نتیجه، آنها گفتند، 43 درصد گفتند که نمی توانند افرادی را که از ویلچر استفاده می کنند، در خود جای دهند.

این چهارمین نظرسنجی از کلینیک های این گروه از سال 2014 بود و گفت که وضعیت بهبود نیافته است.

این گروه گفت که کلینیک ها دلایل مختلفی از جمله دسترسی ساختمان و محدودیت های ماموگرافی را ذکر کرده اند.

لیندا گوتیه که از ویلچر استفاده می‌کند و یکی از بنیان‌گذاران RAPLIQ است، می‌گوید: «هر دلیلی وجود دارد که به ما نه بگویید، آنها ما را نمی‌خواهند».

آخرین ماموگرافی او در سال 2014 بود و او این تجربه را فروتنانه توصیف کرد.

مانند تویبانیر، از او نیز خواسته شد که بایستد، اما نتوانست.

گوتیه، که امیدوار است گروهش بتواند با دولت استانی در مورد این موضوع ملاقات کند، گفت: «احساس می‌کردم که یک بار هستم.

آنها باعث شدند من احساس گناه کنم که نتوانستم روی پاهایم بمانم.»

دولت این وضعیت را “به شدت محکوم می کند”.

دفتر کریستین دوبت، وزیر بهداشت کبک، بیانیه ای را برای CBC News منتشر کرد و این وضعیت را محکوم کرد.

در این بیانیه آمده است: «همه زنانی که واجد شرایط غربالگری سرطان سینه هستند باید بدون استثنا به ماموگرافی دسترسی داشته باشند». تذکر مهمی توسط مرکز غربالگری تعیین شده داده خواهد شد.

وزارت بهداشت کبک در بیانیه‌ای جداگانه خاطرنشان کرد: «تمامی دستگاه‌های ماموگرافی در کبک را می‌توان بر اساس ارتفاع یک ویلچر تنظیم کرد، مشروط بر اینکه بازوهای ویلچر قابل جابجایی باشند».

در کانادا، در حال حاضر به بیماران بین 50 تا 74 سال توصیه می شود که هر دو تا سه سال یک بار ماموگرافی غربالگری منظم انجام دهند.

کریستن شارپ، مدافع ادغام معلولیت در ونکوور که از ویلچر استفاده می کند، گفت: اما مشکل به کبک محدود نمی شود.

او هرگز برای گرفتن ماموگرافی در بریتیش کلمبیا که دارای غربالگری تلفن همراه و اطلاعات آنلاین در مورد گزینه های دسترسی است، مشکلی نداشته است. با این حال، به گفته او، ممکن است مشکلات همچنان ادامه داشته باشد.

او گفت: “من از دوستانی داشتم که به همان جایی که رفته بودم زنگ زدند و آنها را رد کردند.” “این فقط به این بستگی دارد که چه کسی به تماس ها پاسخ می دهد.”

شارپ گفت که آموزش بسیار مهم است و مطمئن می شود کارکنانی که در کلینیک های ارائه دهنده ماموگرافی کار می کنند، نحوه دسترسی به همه را می دانند.

ائتلاف افراد دارای معلولیت نیوبرانزویک، با کمک انجمن پزشکی نیوبرانزویک، با موفقیت دولت نیوبرانزویک را برای بهبود دسترسی به ماموگرافی در بیمارستان های استان لابی کرد.

در استان صندلی‌های ماموگرافی نصب شده است که می‌تواند با کج کردن راحت‌تر سینه‌ها به داخل دستگاه، به افراد مبتلا به محدودیت‌های فیزیکی مختلف کمک کند.

شلی پتی، رئیس ائتلاف، گفت که این تغییرات برخی از افرادی را که سال ها از این روش اجتناب کرده اند را متقاعد کرده است که ماموگرافی انجام دهند.

او با اشاره به اینکه تشخیص زودهنگام برجستگی ها مهم است، گفت: اولین بار به خاطر صندلی رفتیم.

– این نجات جان مردم است.

موانع دسترسی

اگنس برتلو رافورد، دانشیار سیاست گذاری و مدیریت سلامت در دانشگاه یورک، گفت که افراد دارای معلولیت با موانع زیادی برای مراقبت های بهداشتی از جمله غربالگری سرطان سینه مواجه هستند.

او گفت که این امر به نوبه خود باعث ایجاد حس بی اعتمادی به سیستم مراقبت های بهداشتی می شود که می تواند زندگی را در معرض خطر قرار دهد.

برتلو رافر گفت: “اگر نمی توانید به ماموگرافی دسترسی پیدا کنید، می تواند درمان را که ممکن است در صورت ابتلا به سرطان سینه انجام دهید، به تاخیر بیاندازد.”

برتلو رافورد گفت که دولت‌ها باید برای اطمینان از دسترسی افراد دارای معلولیت به مراقبت‌های مورد نیاز، اقدامات بیشتری انجام دهند. او گفت که این شامل ارائه آموزش کافی به متخصصان بهداشت و حصول اطمینان از اینکه افراد دارای معلولیت در فرآیند تصمیم گیری گنجانده می شوند.