این مادر دختر 14 ساله‌اش را از حمایت زندگی محروم کرد. او می گوید که می شد از خودکشی او جلوگیری کرد

هشدار: این داستان حاوی مطالب و جزئیات ناراحت کننده از خودکشی است

دارسل لید نمی خواست بمیرد. مادرش می گوید مطمئن است.

میریام لید می گوید آنچه او می خواست کمک بود. زخم‌های روی بازوهای او – برای شمارش بسیار زیاد و در مراحل مختلف بهبودی – خود گویای آن هستند.

در 27 آوریل، لید دختر 14 ساله خود، دارسل، را از بیمارستان کودکان Janeway در سنت جان محروم کرد. او و خانواده اش چاره دیگری نداشتند.

یک هفته قبل، یک دانش آموز از نایین، در ساحل شمالی لابرادور، دوباره سعی کرد خودکشی کند. به جز این بار، دیگر هیچ سفر رفت و برگشتی از مشاوره یا خلیج دره هپی گوس، مرکز منطقه ای لابرادور، جایی که مادرش درخواست کمک می کرد، وجود نخواهد داشت.

دارسل بسیار ساکت بود، اما از نظر او بسیار پر سر و صدا بود. لید در مصاحبه اخیر خود گفت: وقتی او را می بینید و وقتی دخترم را می بینید، می گویید که می توانم او را بشنوم، حتی در لبخندش.

حتی لبخندش هم فریاد کمک می‌کشید.»

لید، که داستان دخترش به مجلس عوام راه یافت، گفت که او احساس می کند که مجبور است صحبت کند زیرا مرگ دارسل قابل پیش بینی و قابل پیشگیری بود.

دارسل لید باهوش، موزیکال و شاعر بود. در زمان مرگ، او شش زبان مختلف و همچنین نواختن گیتار و پیانو را به خود آموزش می‌داد.

میریام لید گفت که دخترش دو سال پیش یک حادثه دردناک را تجربه کرد و شش ماه بعد اولین اقدام خود را برای خودکشی انجام داد.

«به درمانگاه مراجعه کردیم [in Nain]. دارسل اعزام نشد زیرا یکی از سؤالاتی که پرستاران و پزشک در جریان ویدئو کنفرانس پرسیدند این بود که “آیا از رفتن به خانه احساس خوبی داری دارسل؟” آیا احساس می کنید که به خودتان صدمه می زنید؟»

“و دارسل گفت نه، بنابراین ما را به خانه فرستادند.”

لید گفت هیچ کس از او یا دخترش نپرسید که آیا او به مشاوره یا کمک بیشتر نیاز دارد یا خیر.

پس از تلاش دوم، لید گفت که دخترش به خلیج غاز هپی ولی فرستاده شد، جایی که قبل از پرواز به نائین، مشاوره دریافت کرد.

یکی از دوستان به ارائه برنامه نویسی ثابت کمک کرد

مادرش گفت که او هر دو هفته یک بار در جامعه خانگی خود به یک مشاور مراجعه می کرد و تنها یک بار برای مدت بسیار کوتاهی در بیمارستان بستری شد.

میریام لید گفت، اما پس از هر تلاش – و بسیاری از آنها – دارسل لید گفت که نمی‌خواهد بمیرد.

لید گفت: «زمانی که بریدگی‌های روی دست‌های او کافی نبود تا بدانند دخترم برای کمک فریاد می‌زند و نمی‌توانست از صدایش استفاده کند… از دست‌هایش و هر چیز دیگری استفاده می‌کرد.»

“و او را به آنها نشان داد. او یک تی شرت پوشیده بود. نحوه فریاد او برای کمک از طریق صدایش نبود، بلکه روی بدنش بود.”

لید گفت که دخترش هرگز تشخیص یا برنامه درمانی بلندمدت داده نشد. او که ناامید شده بود، با یک افسر رابط خانواده که با او رابطه ای قابل اعتماد داشت تماس گرفت تا ببیند آیا او می تواند کمک کند.

لید گفت که ظرف چند روز، او برنامه های مسکونی در خارج از استان برای دارسل و خانواده اش پیدا کرد.

متأسفانه هرگز موفق نشدند.

«من با دخترم تنها بودم [while she was on life support] و به او گفتم، می‌دانی، تقریباً این کار را انجام دادیم.»

“مردم می میرند، بچه ها می میرند”

میزان خودکشی در لابرادور بیشتر از سایر مناطق نیوفاندلند و کشور است. یک مطالعه در سال 2016 به این نتیجه رسید که خودکشی به طور نامتناسبی بر جمعیت اینوئیت‌ها و اینوئیت‌ها تأثیر می‌گذارد و نرخ آن در میان مردان و زنان جوان اینویت بالاست.

بر اساس داده‌های مرکز معاینه پزشکی نیوفاندلند و لابرادور، تعداد خودکشی‌ها در منطقه بهداشتی لابرادور-گرنفل از سال 2020 تا 2021 بیش از دو برابر شده است.

در حالی که نرخ خودکشی استان کمتر از 16 در هر 100000 نفر در سال 2021 بود – در مقایسه با نرخ ملی فقط کمتر از 13 در 100000 – در منطقه بهداشتی لابرادور-گرنفل، این میزان بیش از 51 در هر 100000 بود.

للا ایوانز که در مجلس عوام در 23 آوریل در کوه های تورنگات سخنرانی می کرد، گفت: “در منطقه من، مردم از دسترسی به مراقبت های بهداشت روانی به موقع و کافی، نه فقط برای بزرگسالان، بلکه برای کودکان نیز محروم هستند.”

تماشا | او شاهد بدتر شدن سلامت روان دخترش بود، اما می‌گوید هیچ‌کس جلوی این امر اجتناب‌ناپذیر را نگرفت:

هفته گذشته از وزیر پرسیدم، آیا مردم منطقه من به کسی نیاز دارند که بمیرد تا بتوانند به مراقبت های بهداشت روانی دسترسی داشته باشند؟ الان یک نوجوان 14 ساله دارم که تحت حمایت زندگی است و مادرش به من می گوید که سیستم بهداشت روانی این کودک را شکست داده است.

منابع بهداشت روان – یا کمبود آنها – در سواحل شمالی لابرادور یکی از سخنان رایج برای ایوانز در هنگام سخنرانی در مجلس مجمع است.

تام آزبورن، وزیر بهداشت و خدمات انسانی، پاسخ داد: “آیا خدمات کافی وجود دارد؟ مطلقاً خیر.” اما اینکه بگوییم خدماتی که وجود دارد کمکی نمی کند نیز کمی ناعادلانه است.

ایوانز روزها است که در حال بررسی این موضوع بوده است، زیرا قانونگذار در حال پرسش از وزیر در مورد خدمات موجود است.

«مردم می میرند، بچه ها می میرند. مردم به دست خودشان می میرند.”

آزبورن سخنان رایج خود را تکرار کرد: کمبود کارکنان بهداشتی در سراسر کشور وجود دارد. این بخش متعهد به ارائه خدمات است و در حال کار بر روی استخدام است.

سرویس‌های بهداشتی نیوفاندلند و لابرادور سخنگویی را برای مصاحبه در دسترس قرار ندادند، اما در بیانیه‌ای اعلام کردند که از اطلاع از پرونده این خانواده “عمیقاً متأسفانه” است.

سخنگوی در ایمیلی نوشت که منطقه لابرادور گرنفل انواع خدمات بهداشت روانی از جمله ارزیابی و ارجاع به برنامه های درمانی، مداخله در بحران و پیگیری را ارائه می دهد.

مقام بهداشتی در بیانیه ای گفت: “در مناطق روستایی در سراسر منطقه لابرادور-گرنفل، افسران سلامت روان و اعتیاد ما با پزشکان و سایر متخصصان بهداشت در جامعه مراقبت های بهداشتی مشورت می کنند تا یک طرح درمانی را توصیه کنند.”

“کارکنان به صورت حضوری یا مجازی برای هر جامعه با توانایی مشورت با مدیران سلامت روان و سوء مصرف مواد، پزشکان و/یا روانپزشکان در دسترس هستند.”

میریام لید گفت هیچ یک از اینها مانع از مرگ دخترش نمی شد. او تصمیم گرفت حتی اگر برای دارسل خیلی دیر شده بود به دفاع ادامه دهد.

او از صدایش استفاده نکرد و من صدای او بودم و حالا تا زمانی که کاری برای سلامت روان انجام نشود، دست از کار نمی کشم.»

اگر شما یا کسی که می‌شناسید با مشکل مواجه شده‌اید، در اینجا برای کمک به شما مراجعه کنید:

ما را دانلود کنید برنامه رایگان CBC News برای ثبت نام برای هشدارهای فشار برای CBC نیوفاندلند و لابرادور. برای بازدید از صفحه فرود ما اینجا را کلیک کنید.